See also: gärningsmän

Swedish edit

Etymology edit

gärning +‎ -s- +‎ man. First attested in 1737.

Noun edit

gärningsman c

  1. a perpetrator, one who commits a crime

Declension edit

Declension of gärningsman 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative gärningsman gärningsmannen gärningsmän gärningsmännen
Genitive gärningsmans gärningsmannens gärningsmäns gärningsmännens

Related terms edit

See also edit

Further reading edit