gölük
Turkish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish كولك (gölük/kölük, “beast of burden”), from Proto-Turkic *kȫl- (“to harness”).[1] Cognate with Kazakh көлік (kölık, “vehicle”), etc.
Noun edit
gölük
- (obsolete, dialectal) mount (animal)
- 1946, Memduh Şevket Esendal, Otlakçı:
- Gölüğü yitirdim. -Ne gölüğü? Eşek hani, eşeği yitirdim de.
- I’ve lost the mount. What mount? The donkey, I lost it.
Declension edit
| Inflection | ||
|---|---|---|
| Nominative | gölük | |
| Definite accusative | gölüğü | |
| Singular | Plural | |
| Nominative | gölük | gölükler |
| Definite accusative | gölüğü | gölükleri |
| Dative | gölüğe | gölüklere |
| Locative | gölükte | gölüklerde |
| Ablative | gölükten | gölüklerden |
| Genitive | gölüğün | gölüklerin |
Further reading edit
- “gölük”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
References edit
- ^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*gȫl-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill