gerro
Catalan edit
Etymology edit
From gerra, a borrowing of Arabic جَرَّة (jarra, “earthern receptacle”).
Pronunciation edit
Noun edit
gerro m (plural gerros)
Further reading edit
- “gerro” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “gerro”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
- “gerro” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “gerro” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from Moroccan Arabic كارو (gārru), itself derived from Spanish cigarro.
Pronunciation edit
Noun edit
gerro m (plural gerro's, diminutive gerrotje n)
Latin edit
Etymology edit
From gerrae (“trifles, nonsense”) + -ō.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈɡer.roː/, [ˈɡɛrːoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈd͡ʒer.ro/, [ˈd͡ʒɛrːo]
Noun edit
gerrō m (genitive gerrōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | gerrō | gerrōnēs |
Genitive | gerrōnis | gerrōnum |
Dative | gerrōnī | gerrōnibus |
Accusative | gerrōnem | gerrōnēs |
Ablative | gerrōne | gerrōnibus |
Vocative | gerrō | gerrōnēs |
References edit
- “gerro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “gerro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- gerro in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- gerro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.