giuta
Old Swedish edit
Etymology edit
From Old Norse gjóta, from Proto-Germanic *geutaną.
Verb edit
giūta
Conjugation edit
Conjugation of giūta (strong)
present | past | ||||
---|---|---|---|---|---|
infinitive | giūta | — | |||
participle | giūtandi, giūtande | gutin | |||
active voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | giūter | giūti, giūte | — | gø̄t | guti, gute |
þū | giūter | giūti, giūte | giūt | gø̄tt | guti, gute |
han | giūter | giūti, giūte | — | gø̄t | guti, gute |
vīr | giūtum, giūtom | giūtum, giūtom | giūtum, giūtom | gutum, gutom | gutum, gutom |
īr | giūtin | giūtin | giūtin | gutin | gutin |
þēr | giūta | giūtin | — | gutu, guto | gutin |
mediopassive voice | indicative | subjunctive | imperative | indicative | subjunctive |
iæk | giūts | giūtis, giūtes | — | gø̄ts | gutis, gutes |
þū | giūts | giūtis, giūtes | — | gø̄tts | gutis, gutes |
han | giūts | giūtis, giūtes | — | gø̄ts | gutis, gutes |
vīr | giūtums, -oms | giūtums, giūtoms | — | gutums, gutoms | gutums, gutoms |
īr | giūtins | giūtins | — | gutins | gutins |
þēr | giūtas | giūtins | — | gutus, gutos | gutins |
Descendants edit
- Swedish: gjuta
Romansch edit
Alternative forms edit
Noun edit
giuta f