Gaulish edit

Pronunciation edit

IPA(key): [ˈɡnataː]

Noun edit

gnatā f

  1. Alternative form of geneta

Declension edit

References edit

  • Matasović, Ranko (2011), "*genetā" in Addenda et corrigenda to Ranko Matasović's "Etymological Dictionary of Proto-Celtic", p. 16
  • Woudhuizen, Fred (1999), "The Celtic nature of the Southwest Iberian inscriptions" in Talanta, volumes 30-31, p. 164

Latin edit

Noun edit

gnāta f (genitive gnātae); first declension

  1. Archaic form of nāta (daughter).
    Synonym: fīlia

Declension edit

First-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative gnāta gnātae
Genitive gnātae gnātārum
Dative gnātae gnātīs
Accusative gnātam gnātās
Ablative gnātā gnātīs
Vocative gnāta gnātae

Participle edit

gnāta

  1. inflection of gnātus:
    1. nominative/vocative feminine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter plural

Participle edit

gnātā

  1. ablative feminine singular of gnātus

Polish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈɡna.ta/
  • Rhymes: -ata
  • Syllabification: gna‧ta

Noun edit

gnata

  1. genitive singular of gnat

Swedish edit

Verb edit

gnata (present gnatar, preterite gnatade, supine gnatat, imperative gnata)

  1. to carp, to nag (find fault or complain in a nagging way)

Conjugation edit

References edit