heter
English edit
Etymology edit
Noun edit
heter
- Special permission from a rabbi to break a commandment.
Dutch edit
Pronunciation edit
Adjective edit
heter
Anagrams edit
Norwegian Bokmål edit
Verb edit
heter
Old Swedish edit
Etymology edit
From Old Norse heitr, from Proto-Germanic *haitaz.
Adjective edit
hēter
Declension edit
Declension of hēter (strong)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hēter | hēt | hēt(t) |
accusative | hētan | hēta | hēt(t) |
dative | hētum hētom |
hētri hētre |
hētu hēto |
genitive | hēts | hētrar | hēts |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hētir hēter |
hētar | hēt |
accusative | hēta | hētar | hēt |
dative | hētum hētom |
hētum hētom |
hētum hētom |
genitive | hētra hēta |
hētra hēta |
hētra hēta |
Declension of hēter (weak)
singular | masculine | feminine | neuter |
---|---|---|---|
nominative | hēti hēte |
hēta | hēta |
accusative | hēta | hētu hēto |
hēta |
dative | hēta | hētu hēto |
hēta |
genitive | hēta | hētu hēto |
hēta |
plural | masculine | feminine | neuter |
nominative | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
accusative | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
dative | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
genitive | hētu hēto |
hētu hēto |
hētu hēto |
Descendants edit
- Swedish: het
Polish edit
Pronunciation edit
Noun edit
heter f
Swedish edit
Pronunciation edit
Audio (file)
Verb edit
heter