hnis
Czech edit
Etymology edit
Inherited from Old Czech hnis, related to Czech hnisat.
Pronunciation edit
Noun edit
hnis m inan
Declension edit
Further reading edit
Old Czech edit
Pronunciation edit
Noun edit
hnis m inan
- Alternative form of hňus
Declension edit
Declension of hnis (hard o-stem)
singular | dual | plural | |
---|---|---|---|
nominative | hnis | hnisy | hnisi, hnisové |
genitive | hnisa, hnisu | hnisú | hnisóv |
dative | hnisu | hnisoma | hnisóm |
accusative | hnis | hnisy | hnisy |
vocative | hnise | hnisy | hnisi, hnisové |
locative | hnisě, hnisu | hnisú | hnisiech |
instrumental | hnisem | hnisoma | hnisy |
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.
Descendants edit
- Czech: hnis
Further reading edit
- Jan Gebauer (1903–1916) “hnis”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění