hudut
Turkish edit
Etymology edit
From Ottoman Turkish حدود (hudud), from Arabic حُدُود (ḥudūd), plural of حَدّ (ḥadd).
Pronunciation edit
Noun edit
hudut (definite accusative hududu)
Declension edit
Inflection | ||
---|---|---|
Nominative | hudut | |
Definite accusative | hududu | |
Singular | Plural | |
Nominative | hudut | — |
Definite accusative | hududu | — |
Dative | hududa | — |
Locative | hudutta | — |
Ablative | huduttan | — |
Genitive | hududun | — |