idióta
Hungarian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin idiōta, from Ancient Greek ἰδιώτης (idiṓtēs, “layman”, literally “private person”).
Pronunciation edit
Noun edit
idióta (plural idióták)
Declension edit
Inflection (stem in long/high vowel, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | idióta | idióták |
accusative | idiótát | idiótákat |
dative | idiótának | idiótáknak |
instrumental | idiótával | idiótákkal |
causal-final | idiótáért | idiótákért |
translative | idiótává | idiótákká |
terminative | idiótáig | idiótákig |
essive-formal | idiótaként | idiótákként |
essive-modal | — | — |
inessive | idiótában | idiótákban |
superessive | idiótán | idiótákon |
adessive | idiótánál | idiótáknál |
illative | idiótába | idiótákba |
sublative | idiótára | idiótákra |
allative | idiótához | idiótákhoz |
elative | idiótából | idiótákból |
delative | idiótáról | idiótákról |
ablative | idiótától | idiótáktól |
non-attributive possessive - singular |
idiótáé | idiótáké |
non-attributive possessive - plural |
idiótáéi | idiótákéi |
Possessive forms of idióta | ||
---|---|---|
possessor | single possession | multiple possessions |
1st person sing. | idiótám | idiótáim |
2nd person sing. | idiótád | idiótáid |
3rd person sing. | idiótája | idiótái |
1st person plural | idiótánk | idiótáink |
2nd person plural | idiótátok | idiótáitok |
3rd person plural | idiótájuk | idiótáik |
Further reading edit
- idióta in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN