imperativ
Czech edit
Pronunciation edit
Noun edit
imperativ m inan
Declension edit
Declension of imperativ (hard masculine inanimate)
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | imperativ | imperativy |
genitive | imperativu | imperativů |
dative | imperativu | imperativům |
accusative | imperativ | imperativy |
vocative | imperative | imperativy |
locative | imperativu, imperativě | imperativech |
instrumental | imperativem | imperativy |
Related terms edit
- See aparát
Further reading edit
Romanian edit
Etymology edit
Borrowed from French impératif, Latin imperativus.
Adjective edit
imperativ m or n (feminine singular imperativă, masculine plural imperativi, feminine and neuter plural imperative)
Declension edit
Declension of imperativ
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | neuter | feminine | masculine | neuter | feminine | ||
nominative/ accusative |
indefinite | imperativ | imperativă | imperativi | imperative | ||
definite | imperativul | imperativa | imperativii | imperativele | |||
genitive/ dative |
indefinite | imperativ | imperative | imperativi | imperative | ||
definite | imperativului | imperativei | imperativilor | imperativelor |
Noun edit
imperativ n (plural imperative)
Declension edit
Declension of imperativ
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) imperativ | imperativul | (niște) imperative | imperativele |
genitive/dative | (unui) imperativ | imperativului | (unor) imperative | imperativelor |
vocative | imperativule | imperativelor |
Serbo-Croatian edit
Etymology edit
Borrowed from Latin imperativus.
Pronunciation edit
Noun edit
ȉmperatīv m (Cyrillic spelling и̏мператӣв)
Declension edit
Declension of imperativ
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | imperativ | imperativi |
genitive | imperativa | imperativa |
dative | imperativu | imperativima |
accusative | imperativ | imperative |
vocative | imperative | imperativi |
locative | imperativu | imperativima |
instrumental | imperativom | imperativima |
Swedish edit
Etymology edit
Borrowed from Latin imperativus.
Noun edit
imperativ n
- (grammar) an imperative
- (philosophy) an imperative, a must
Declension edit
Declension of imperativ | ||||
---|---|---|---|---|
Singular | Plural | |||
Indefinite | Definite | Indefinite | Definite | |
Nominative | imperativ | imperativet | imperativ | imperativen |
Genitive | imperativs | imperativets | imperativs | imperativens |
Veps edit
Etymology edit
(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)
Noun edit
imperativ
Inflection edit
Inflection of imperativ (inflection type 5/sana) | |||
---|---|---|---|
nominative sing. | imperativ | ||
genitive sing. | imperativan | ||
partitive sing. | imperativad | ||
partitive plur. | — | ||
singular | plural | ||
nominative | imperativ | — | |
accusative | imperativan | — | |
genitive | imperativan | — | |
partitive | imperativad | — | |
essive-instructive | imperativan | — | |
translative | imperativaks | — | |
inessive | imperativas | — | |
elative | imperativaspäi | — | |
illative | imperativaha | — | |
adessive | imperatival | — | |
ablative | imperativalpäi | — | |
allative | imperativale | — | |
abessive | imperativata | — | |
comitative | imperativanke | — | |
prolative | imperativadme | — | |
approximative I | imperativanno | — | |
approximative II | imperativannoks | — | |
egressive | imperativannopäi | — | |
terminative I | imperativahasai | — | |
terminative II | imperativalesai | — | |
terminative III | imperativassai | — | |
additive I | imperativahapäi | — | |
additive II | imperativalepäi | — |
References edit
- Zajceva, N. G., Mullonen, M. I. (2007) “наклонение, повелительный”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary][1], Petrozavodsk: Periodika