infamatus
Latin edit
Etymology edit
Perfect passive participle of īnfāmō (“defame, dishonor”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /in.faːˈmaː.tus/, [ĩːfäːˈmäːt̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /in.faˈma.tus/, [iɱfäˈmäːt̪us]
Participle edit
īnfāmātus (feminine īnfāmāta, neuter īnfāmātum); first/second-declension participle
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | īnfāmātus | īnfāmāta | īnfāmātum | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmāta | |
Genitive | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmātī | īnfāmātōrum | īnfāmātārum | īnfāmātōrum | |
Dative | īnfāmātō | īnfāmātō | īnfāmātīs | ||||
Accusative | īnfāmātum | īnfāmātam | īnfāmātum | īnfāmātōs | īnfāmātās | īnfāmāta | |
Ablative | īnfāmātō | īnfāmātā | īnfāmātō | īnfāmātīs | |||
Vocative | īnfāmāte | īnfāmāta | īnfāmātum | īnfāmātī | īnfāmātae | īnfāmāta |
References edit
- “infamatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers