Latin

edit

Etymology

edit

From īnsinuō (insinuate) +‎ -trīx.

Pronunciation

edit

Noun

edit

īnsinuātrīx f (genitive īnsinuātrīcis, masculine īnsinuātor); third declension

  1. (Ecclesiastical Latin) a female introducer; she that introduces or makes known

Declension

edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative īnsinuātrīx īnsinuātrīcēs
Genitive īnsinuātrīcis īnsinuātrīcum
Dative īnsinuātrīcī īnsinuātrīcibus
Accusative īnsinuātrīcem īnsinuātrīcēs
Ablative īnsinuātrīce īnsinuātrīcibus
Vocative īnsinuātrīx īnsinuātrīcēs
edit

References

edit