Latin edit

Etymology edit

From in- +‎ stupeō (I am stunned).

Pronunciation edit

Verb edit

īnstupeō (present infinitive īnstupēre, perfect active īnstupuī); second conjugation, no passive, no supine stem

  1. to be numb

Conjugation edit

   Conjugation of īnstupeō (second conjugation, no supine stem, active only)
indicative singular plural
first second third first second third
active present īnstupeō īnstupēs īnstupet īnstupēmus īnstupētis īnstupent
imperfect īnstupēbam īnstupēbās īnstupēbat īnstupēbāmus īnstupēbātis īnstupēbant
future īnstupēbō īnstupēbis īnstupēbit īnstupēbimus īnstupēbitis īnstupēbunt
perfect īnstupuī īnstupuistī īnstupuit īnstupuimus īnstupuistis īnstupuērunt,
īnstupuēre
pluperfect īnstupueram īnstupuerās īnstupuerat īnstupuerāmus īnstupuerātis īnstupuerant
future perfect īnstupuerō īnstupueris īnstupuerit īnstupuerimus īnstupueritis īnstupuerint
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present īnstupeam īnstupeās īnstupeat īnstupeāmus īnstupeātis īnstupeant
imperfect īnstupērem īnstupērēs īnstupēret īnstupērēmus īnstupērētis īnstupērent
perfect īnstupuerim īnstupuerīs īnstupuerit īnstupuerīmus īnstupuerītis īnstupuerint
pluperfect īnstupuissem īnstupuissēs īnstupuisset īnstupuissēmus īnstupuissētis īnstupuissent
imperative singular plural
first second third first second third
active present īnstupē īnstupēte
future īnstupētō īnstupētō īnstupētōte īnstupentō
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives īnstupēre īnstupuisse
participles īnstupēns
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
īnstupendī īnstupendō īnstupendum īnstupendō

Derived terms edit

Related terms edit

References edit

  • instupeo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • instupeo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.