Latin edit

Etymology edit

Perfect passive participle of jungō.

Participle edit

jūnctus (feminine jūncta, neuter jūnctum); first/second-declension participle

  1. Alternative form of iunctus

Declension edit

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative jūnctus jūncta jūnctum jūnctī jūnctae jūncta
Genitive jūnctī jūnctae jūnctī jūnctōrum jūnctārum jūnctōrum
Dative jūnctō jūnctō jūnctīs
Accusative jūnctum jūnctam jūnctum jūnctōs jūnctās jūncta
Ablative jūnctō jūnctā jūnctō jūnctīs
Vocative jūncte jūncta jūnctum jūnctī jūnctae jūncta

References edit

  • junctus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • junctus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.