karalama

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish قره‌لامه (ḳaralama, “a writing a calligraphic exercise, a schoolboy's calligraphic exercise”), from Ottoman Turkish قره (ḳara, “black”), from Proto-Turkic *kara (“black”), morphologically kara +‎ -la +‎ -ma.

Pronunciation

• IPA^(key): /ka.ɾa.ɫaˈma/
• Hyphenation: ka‧ra‧la‧ma

Noun

karalama (definite accusative karalamayı, plural karalamalar)

1. verbal noun of karalamak
2. A sketch, doodle, writing exercise.
3. A draft text with that needs to be engrossed.
4. (figuratively) An act of defamation.

Declension

Inflection
Nominative	karalama
Definite accusative	karalamayı
	Singular	Plural
Nominative	karalama	karalamalar
Definite accusative	karalamayı	karalamaları
Dative	karalamaya	karalamalara
Locative	karalamada	karalamalarda
Ablative	karalamadan	karalamalardan
Genitive	karalamanın	karalamaların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular karalamam karalamalarım 2nd singular karalaman karalamaların 3rd singular karalaması karalamaları 1st plural karalamamız karalamalarımız 2nd plural karalamanız karalamalarınız 3rd plural karalamaları karalamaları Definite accusative Singular Plural 1st singular karalamamı karalamalarımı 2nd singular karalamanı karalamalarını 3rd singular karalamasını karalamalarını 1st plural karalamamızı karalamalarımızı 2nd plural karalamanızı karalamalarınızı 3rd plural karalamalarını karalamalarını Dative Singular Plural 1st singular karalamama karalamalarıma 2nd singular karalamana karalamalarına 3rd singular karalamasına karalamalarına 1st plural karalamamıza karalamalarımıza 2nd plural karalamanıza karalamalarınıza 3rd plural karalamalarına karalamalarına Locative Singular Plural 1st singular karalamamda karalamalarımda 2nd singular karalamanda karalamalarında 3rd singular karalamasında karalamalarında 1st plural karalamamızda karalamalarımızda 2nd plural karalamanızda karalamalarınızda 3rd plural karalamalarında karalamalarında Ablative Singular Plural 1st singular karalamamdan karalamalarımdan 2nd singular karalamandan karalamalarından 3rd singular karalamasından karalamalarından 1st plural karalamamızdan karalamalarımızdan 2nd plural karalamanızdan karalamalarınızdan 3rd plural karalamalarından karalamalarından Genitive Singular Plural 1st singular karalamamın karalamalarımın 2nd singular karalamanın karalamalarının 3rd singular karalamasının karalamalarının 1st plural karalamamızın karalamalarımızın 2nd plural karalamanızın karalamalarınızın 3rd plural karalamalarının karalamalarının

Derived terms

• karalama beyti
• karalama defteri

 

Further reading

• “karalama”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “karalama¹”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 2264