kennelijk
Dutch
editEtymology
editFrom kennen (“to know, be acquainted with”) + -lijk.
Pronunciation
editAudio: (file)
Adjective
editkennelijk (comparative kennelijker, superlative kennelijkst)
Declension
editDeclension of kennelijk | ||||
---|---|---|---|---|
uninflected | kennelijk | |||
inflected | kennelijke | |||
comparative | kennelijker | |||
positive | comparative | superlative | ||
predicative/adverbial | kennelijk | kennelijker | het kennelijkst het kennelijkste | |
indefinite | m./f. sing. | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste |
n. sing. | kennelijk | kennelijker | kennelijkste | |
plural | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste | |
definite | kennelijke | kennelijkere | kennelijkste | |
partitive | kennelijks | kennelijkers | — |
Adverb
editkennelijk