kerra

See also: ķerra and ķerrā

Estonian

Noun

kerra

1. illative singular of kera

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈcʰɛrːa/
• Rhymes: -ɛrːa

Etymology 1

From Old Norse kerra, from Latin carrus. Cognate with Faroese kerra, Norwegian kjerre, Swedish kärra, Danish kærre.

Noun

kerra f (genitive singular kerru, nominative plural kerrur)

1. cart, barrow
2. trailer (unpowered wheeled vehicle)
3. pram, stroller

Declension

declension of kerra

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kerra	kerran	kerrur	kerrurnar
accusative	kerru	kerruna	kerrur	kerrurnar
dative	kerru	kerrunni	kerrum	kerrunum
genitive	kerru	kerrunnar	kerra	kerranna

Derived terms

• barnakerra (“pram, stroller”)
• hestakerra (“horse-drawn cart”)
• innkaupakerra (“shopping trolley”)
• kerrusmiður (“cartwright”)

Etymology 2

From Old Norse kerra, from Proto-Germanic *karzijaną. Compare Old English ċierran (“to turn”) (> English char, chore).

Verb

kerra (weak verb, third-person singular past indicative kerrti, supine kerrt)

1. (transitive, with accusative) to throw back (the head)

   Synonyms: reigja, sveigja aftur

Conjugation

kerra — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kerra
supine (sagnbót)		kerrt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kerrandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kerri	við kerrum	present (nútíð)	ég kerri	við kerrum
	þú kerrir	þið kerrið		þú kerrir	þið kerrið
	hann, hún, það kerrir	þeir, þær, þau kerra		hann, hún, það kerri	þeir, þær, þau kerri
past (þátíð)	ég kerrti	við kerrtum	past (þátíð)	ég kerrti	við kerrtum
	þú kerrtir	þið kerrtuð		þú kerrtir	þið kerrtuð
	hann, hún, það kerrti	þeir, þær, þau kerrtu		hann, hún, það kerrti	þeir, þær, þau kerrtu
imperative (boðháttur)	kerr (þú)	kerrið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kerrtu	kerriði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kerrast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kerrast
supine (sagnbót)		kerrst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kerrandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kerrist	við kerrumst	present (nútíð)	ég kerrist	við kerrumst
	þú kerrist	þið kerrist		þú kerrist	þið kerrist
	hann, hún, það kerrist	þeir, þær, þau kerrast		hann, hún, það kerrist	þeir, þær, þau kerrist
past (þátíð)	ég kerrtist	við kerrtumst	past (þátíð)	ég kerrtist	við kerrtumst
	þú kerrtist	þið kerrtust		þú kerrtist	þið kerrtust
	hann, hún, það kerrtist	þeir, þær, þau kerrtust		hann, hún, það kerrtist	þeir, þær, þau kerrtust
imperative (boðháttur)	kerrst (þú)	kerrist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kerrstu	kerristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kerrtur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kerrtur	kerrt	kerrt		kerrtir	kerrtar	kerrt
accusative (þolfall)	kerrtan	kerrta	kerrt		kerrta	kerrtar	kerrt
dative (þágufall)	kerrtum	kerrtri	kerrtu		kerrtum	kerrtum	kerrtum
genitive (eignarfall)	kerrts	kerrtrar	kerrts		kerrtra	kerrtra	kerrtra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kerrti	kerrta	kerrta		kerrtu	kerrtu	kerrtu
accusative (þolfall)	kerrta	kerrtu	kerrta		kerrtu	kerrtu	kerrtu
dative (þágufall)	kerrta	kerrtu	kerrta		kerrtu	kerrtu	kerrtu
genitive (eignarfall)	kerrta	kerrtu	kerrta		kerrtu	kerrtu	kerrtu

Old Norse

Etymology

From Latin carrus.

Noun

kerra f (genitive kerru, plural kerrur)

1. a chariot

Declension

  Declension of kerra (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	kerra	kerran	kerrur	kerrurnar
accusative	kerru	kerruna	kerrur	kerrurnar
dative	kerru	kerrunni	kerrum	kerrunum
genitive	kerru	kerrunnar	kerrna	kerrnanna

Descendants

• Icelandic: kerra
• Faroese: kerra
• Norwegian Nynorsk: kjerra, kjerre; (dialectal) kjarra, kjørr
• Swedish: kärra
• Danish: kærre