kieze
See also: Kieze
Dutch edit
Verb edit
kieze
Anagrams edit
West Frisian edit
Etymology edit
From Old Frisian kiāsa.
Pronunciation edit
Verb edit
kieze
- to choose
- 2003, Koos Tiemersma, De ljedder:
- Dat like my in logise konklúzje en ik keas heit syn kant.
- That seemed to me like a logical conclusion, and I chose my father's side.
Inflection edit
Conjugation of kieze
Infinitive: kieze | ||||||||
Present tense | Past tense | |||||||
person | singular | plural | singular | plural | ||||
1st | ik | kies | wy | kieze | ik | keas | wy | keazen |
2nd | do/dû | kiest | jimme | kieze | do/dû | keast | jimme | keazen |
3rd | hy/sy | kiest | hja | kieze | hy/sy | keas | hja | keazen |
Present participle | Imperative | Auxiliary | Past participle | |||||
kiezend (kiezende) | kieze | hawwe | keazen/kiesd |
Further reading edit
- “kieze”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011