kończyna

See also: kończyną

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konьčina. By surface analysis, koniec +‎ -yna.

Pronunciation

• IPA^(key): /kɔɲˈt͡ʂɨ.na/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨna
• Syllabification: koń‧czy‧na

Noun

kończyna f

1. limb (major appendage of human or animal)
2. (archaic) end, edge
   • 1834, Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, book 8, lines 617-620:

     Tak strumień kręcący się chował się w olszynach,
     Które na widnokręgu czerniały kończynach,
     Wznosząc swe kształty lekkie, niewyraźne oku,
     Jak duchy nawpół widne, napoły w obłoku.

     Thus the twisting stream hid itself in the alder forests,
     which were red at the edges of the horizon,
     raising their soft shapes, unclear to the eye,
     like ghosts, half visible, half in a cloud.

   • 1867, Jan Długosz, translated by Karol Mecherzyński, Dziejów polskich ksiąg dwanaście‎^[1], volume 1, Kraków: Drukarnia "Czasu" W. Kirchmayera, archived from the original on 2023-05-15, book 1, page 22:

     Od północy ocean, a za jego wodami ukazuje się Dania, Szwecya, Norwegia, i ostatnie kończyny świata, które ówczesnym mieszkańcom były jeszcze niedostępnemi.

     To the north [is] the ocean, and beyond its waters appear Denmark, Sweden, Norway, and the last ends of the world, which were still inaccessible to the inhabitants at that time.

Declension

Declension of kończyna

	singular	plural
nominative	kończyna	kończyny
genitive	kończyny	kończyn
dative	kończynie	kończynom
accusative	kończynę	kończyny
instrumental	kończyną	kończynami
locative	kończynie	kończynach
vocative	kończyno	kończyny

Derived terms

• kończynowy

 

Further reading

• kończyna in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kończyna in Polish dictionaries at PWN