lita

See also: Appendix:Variations of "lita"

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈlɪta]

Participle

lita

1. inflection of lít:
   1. feminine singular passive participle
   2. neuter plural passive participle

Gothic

Romanization

lita

1. Romanization of 𐌻𐌹𐍄𐌰

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈlɪːta/

  Rhymes: -ɪːta

Verb

lita (weak verb, third-person singular past indicative litaði, supine litað)

1. to color

Conjugation

lita — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að lita
supine (sagnbót)		litað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		litandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég lita	við litum	present (nútíð)	ég liti	við litum
	þú litar	þið litið		þú litir	þið litið
	hann, hún, það litar	þeir, þær, þau lita		hann, hún, það liti	þeir, þær, þau liti
past (þátíð)	ég litaði	við lituðum	past (þátíð)	ég litaði	við lituðum
	þú litaðir	þið lituðuð		þú litaðir	þið lituðuð
	hann, hún, það litaði	þeir, þær, þau lituðu		hann, hún, það litaði	þeir, þær, þau lituðu
imperative (boðháttur)	lita (þú)	litið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	litaðu	litiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

litast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að litast
supine (sagnbót)		litast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		litandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég litast	við litumst	present (nútíð)	ég litist	við litumst
	þú litast	þið litist		þú litist	þið litist
	hann, hún, það litast	þeir, þær, þau litast		hann, hún, það litist	þeir, þær, þau litist
past (þátíð)	ég litaðist	við lituðumst	past (þátíð)	ég litaðist	við lituðumst
	þú litaðist	þið lituðust		þú litaðist	þið lituðust
	hann, hún, það litaðist	þeir, þær, þau lituðust		hann, hún, það litaðist	þeir, þær, þau lituðust
imperative (boðháttur)	litast (þú)	litist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	litastu	litisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

litaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	litaður	lituð	litað		litaðir	litaðar	lituð
accusative (þolfall)	litaðan	litaða	litað		litaða	litaðar	lituð
dative (þágufall)	lituðum	litaðri	lituðu		lituðum	lituðum	lituðum
genitive (eignarfall)	litaðs	litaðrar	litaðs		litaðra	litaðra	litaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	litaði	litaða	litaða		lituðu	lituðu	lituðu
accusative (þolfall)	litaða	lituðu	litaða		lituðu	lituðu	lituðu
dative (þágufall)	litaða	lituðu	litaða		lituðu	lituðu	lituðu
genitive (eignarfall)	litaða	lituðu	litaða		lituðu	lituðu	lituðu

Related terms

• litur

Noun

lita m

1. indefinite genitive plural of lita

Kavalan

Noun

lita

1. clay

Ladin

Verb

lita

1. inflection of liter:
   1. third-person singular/plural present indicative
   2. second-person singular imperative

Latin

Verb

litā

1. second-person singular present active imperative of litō

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• liten

Adjective

lita

1. feminine singular of liten

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse hlíta.

Alternative forms

• lite

Pronunciation

• IPA^(key): /²liːtɑ/

Verb

lita (present tense lit, past tense leit, past participle lite, passive infinitive litast, present participle litande, imperative lit)

1. to rely on, have faith in; trust

   Eg lit ikkje på dei.

   I don't trust them.

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈliːtɑ/

Noun

lita f

1. singular definite of lit

Etymology 3

Pronunciation

• IPA^(key): /²liːtɑ/

Adjective

lita

1. feminine singular of liten

References

• “lita” in The Nynorsk Dictionary.

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈli.ta/
• Rhymes: -ita
• Syllabification: li‧ta

Adjective

lita

1. feminine nominative/vocative singular of lity

Noun

lita m animal

1. genitive/accusative singular of lit

Spanish

Verb

lita

1. inflection of litar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Swahili

Etymology

From English litre.

Pronunciation

• Audio (Kenya)

  (file)

Noun

lita (n class, plural lita)

1. litre

Swazi

Verb

-lita

1. to joke

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Swedish

Etymology

From Old Norse hlíta.

Pronunciation

• IPA^(key): /liːta/

• Audio

  (file)

Verb

lita (present litar, preterite litade, supine litat, imperative lita)

1. (with "på") to trust (a person), to rely on someone

   Litar du inte på mig?

   Don't you trust me?

Conjugation

Conjugation of lita (weak)

	Active		Passive
Infinitive	lita		litas
Supine	litat		litats
Imperative	lita		—
Imper. plural1	liten		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	litar	litade	litas	litades
Ind. plural1	lita	litade	litas	litades
Subjunctive2	lite	litade	lites	litades
	Participles
Present participle	litande
Past participle	litad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• förlita

Anagrams

• ilat

Yogad

Noun

litá

1. louse egg

Yoruba

Etymology

Borrowed from English litre

Pronunciation

• IPA^(key): /lí.tà/

Noun

lítà

1. litre

See also

• mìlílítà (“millilitre”)