mentastrum
Latin edit
Etymology edit
From ment(a) (“mint”) + -astrum.
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /menˈtas.trum/, [mɛn̪ˈt̪äs̠t̪rʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /menˈtas.trum/, [men̪ˈt̪äst̪rum]
Noun edit
mentastrum n (genitive mentastrī); second declension
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mentastrum | mentastra |
Genitive | mentastrī | mentastrōrum |
Dative | mentastrō | mentastrīs |
Accusative | mentastrum | mentastra |
Ablative | mentastrō | mentastrīs |
Vocative | mentastrum | mentastra |
Descendants edit
References edit
- “mentastrum”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- mentastrum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.