nadruk

Dutch

Etymology

From na +‎ druk, probably formed after German Nachdruck.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnaː.drʏk/

• Audio

  (file)

Noun

nadruk m (uncountable)

1. emphasis

   Om nadruk te leggen kan men een accent aigu op een klinker plaatsen zoals in 'júíst diegene'

   To emphasize something, one can place an acute accent upon a vowel as in 'especially that one'

Derived terms

• benadrukken
• nadrukkelijk

Polish

Etymology

Deverbal from nadrukować.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnad.ruk/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -adruk
• Syllabification: nad‧ruk

Noun

nadruk m inan

1. imprint, overprint, surcharge

Declension

Declension of nadruk

	singular	plural
nominative	nadruk	nadruki
genitive	nadruku	nadruków
dative	nadrukowi	nadrukom
accusative	nadruk	nadruki
instrumental	nadrukiem	nadrukami
locative	nadruku	nadrukach
vocative	nadruku	nadruki

Related terms

verbs

• nadrukować
• nadrukowywać

 

Further reading

• nadruk in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• nadruk in Polish dictionaries at PWN