namowny
See also: namówny
Polish edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From namowa + -ny. First attested in 1561.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /naˈmɔv.nɨ/
- (Middle Polish) IPA(key): /naˈmɔv.nɨ/, /nɒˈmɔv.nɨ/
- Rhymes: -ɔvnɨ
- Syllabification: na‧mow‧ny
Adjective edit
namowny (not comparable, derived adverb namownie)
- (obsolete) persuadable
- (obsolete) persuasive, convincing
- (Middle Polish) certain, sure
- Synonym: pewien
- (Middle Polish) enacted in council
Declension edit
Declension of namowny (hard)
singular | plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
masculine animate | masculine inanimate | feminine | neuter | virile (= masculine personal) | non-virile | |
nominative | namowny | namowna | namowne | namowni | namowne | |
genitive | namownego | namownej | namownego | namownych | ||
dative | namownemu | namownej | namownemu | namownym | ||
accusative | namownego | namowny | namowną | namowne | namownych | namowne |
instrumental | namownym | namowną | namownym | namownymi | ||
locative | namownym | namownej | namownym | namownych |
Related terms edit
nouns
verbs
References edit
Further reading edit
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namowny”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “namowny”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namowny”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 104
- namowny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego