obmawiać
Old Polish edit
Etymology edit
From ob- + mawiać. First attested in 1430.
Pronunciation edit
Verb edit
obmawiać impf (perfective obmówić)
- to slander (to speak unkindly about someone)
- Synonym: omawiać
- Spowiedź powszechna - Confessio generalis, page 5:
- Com sgrzeszyl czvdze grzechy obmavyayancz..., thego my szal
- [Com zgrzeszył cudze grzechy obmawiając ..., tego mi żal]
- to inform, to let know
- Synonym: omawiać
- 1960 [1430], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty pyzdrskie, volume II, number 1033:
- Yakom ya vdal oszmdzeszad grzywyen temu, komu lyst obmawya
- [Jakom ja wdał ośmdziesiąt grzywien temu, komu list obmawia]
- 1959 [1437], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 1580:
- Pany Judka... quidbriff dala przecziwo lysthowy, kthory obmawya na trzidzessczy grzywen
- [Pani Judka... kwidbryf dała przeciwo listowi, ktory obmawia na trzydzieści grzywien]
Derived terms edit
nouns
Related terms edit
nouns
verbs
- mówić impf
Descendants edit
- Polish: obmawiać
References edit
- Bańkowski, Andrzej (2000) “obmawiać”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “obmawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN
Polish edit
Etymology edit
Inherited from Old Polish obmawiać. By surface analysis, ob- + mawiać.
Pronunciation edit
- IPA(key): /ɔbˈma.vjat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ɔbˈma.vjat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -avjat͡ɕ
- Syllabification: ob‧ma‧wiać
Verb edit
obmawiać impf (perfective obmówić)
- (transitive) to badmouth; to missay, to slag off, to slander, to vilify
- Synonyms: see Thesaurus:obrażać
- (transitive, Middle Polish) to describe
- (transitive, Middle Polish) to talk into, to convince
- Synonym: namawiać
- (transitive, Middle Polish) to defend someone verbally, to justify
- (reflexive with się) to badmouth one another
- (reflexive with się, Middle Polish) to defend oneself verbally, to justify oneself
- (reflexive with się, Middle Polish) to find an excuse to not do something
- (reflexive with się, Middle Polish) to complain about something
Conjugation edit
Derived terms edit
noun
Related terms edit
adjectives
nouns
verbs
- mówić impf
References edit
Further reading edit
- obmawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obmawiać in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmawiać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obmawiać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Wiesław Morawski (28.01.2021) “OBMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
- “OBMAWIAĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 28.01.2021
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obmawiać”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “obmawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obmawiać”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 487