ongodsdienstig
Dutch edit
Etymology edit
From on- + godsdienstig.
Pronunciation edit
Adjective edit
ongodsdienstig (comparative ongodsdienstiger, superlative ongodsdienstigst)
- irreligious
- Ze groeide op in een ongodsdienstig huishouden. ― She grew up in an irreligious household.
- De samenleving wordt steeds ongodsdienstiger. ― Society is becoming increasingly irreligious.
- Van alle steden in het land is deze het ongodsdienstigst. ― Of all the cities in the country, this is the most irreligious.
Inflection edit
| Declension of ongodsdienstig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | ongodsdienstig | |||
| inflected | ongodsdienstige | |||
| comparative | ongodsdienstiger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | ongodsdienstig | ongodsdienstiger | het ongodsdienstigst het ongodsdienstigste | |
| indefinite | m./f. sing. | ongodsdienstige | ongodsdienstigere | ongodsdienstigste |
| n. sing. | ongodsdienstig | ongodsdienstiger | ongodsdienstigste | |
| plural | ongodsdienstige | ongodsdienstigere | ongodsdienstigste | |
| definite | ongodsdienstige | ongodsdienstigere | ongodsdienstigste | |
| partitive | ongodsdienstigs | ongodsdienstigers | — | |