optumas
Latin edit
Alternative forms edit
Etymology edit
From optimus (“very good, the best”), superlative of bonus (“good”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈop.tu.maːs/, [ˈɔpt̪ʊmäːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈop.tu.mas/, [ˈɔpt̪umäs]
Noun edit
optumās m (genitive optumātis); third declension
- aristocrat
- (in the plural) the adherents of the best men
- (in the plural) the aristocratic party
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | optumās | optumātēs |
Genitive | optumātis | optumātum |
Dative | optumātī | optumātibus |
Accusative | optumātem | optumātēs |
Ablative | optumāte | optumātibus |
Vocative | optumās | optumātēs |
Adjective edit
optumās (genitive optumātis); third-declension one-termination adjective
- of or pertaining to the best
- of or pertaining to the noblest
- aristocratic, noble
Declension edit
Third-declension one-termination adjective.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | optumās | optumātēs | optumātia | ||
Genitive | optumātis | optumātium | |||
Dative | optumātī | optumātibus | |||
Accusative | optumātem | optumās | optumātēs | optumātia | |
Ablative | optumātī | optumātibus | |||
Vocative | optumās | optumātēs | optumātia |