Latin edit

Alternative forms edit

Etymology edit

From optimus (very good, the best), superlative of bonus (good).

Pronunciation edit

Noun edit

optumās m (genitive optumātis); third declension

  1. aristocrat
  2. (in the plural) the adherents of the best men
  3. (in the plural) the aristocratic party

Declension edit

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative optumās optumātēs
Genitive optumātis optumātum
Dative optumātī optumātibus
Accusative optumātem optumātēs
Ablative optumāte optumātibus
Vocative optumās optumātēs

Adjective edit

optumās (genitive optumātis); third-declension one-termination adjective

  1. of or pertaining to the best
  2. of or pertaining to the noblest
  3. aristocratic, noble

Declension edit

Third-declension one-termination adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masc./Fem. Neuter Masc./Fem. Neuter
Nominative optumās optumātēs optumātia
Genitive optumātis optumātium
Dative optumātī optumātibus
Accusative optumātem optumās optumātēs optumātia
Ablative optumātī optumātibus
Vocative optumās optumātēs optumātia