ordentelijk

Dutch

Etymology

From ordenen (“to order, tidy”) +‎ -lijk, with irregular -te- interfixed.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔrˈdɛn.tə.lək/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: or‧den‧te‧lijk

Adjective

ordentelijk (comparative ordentelijker, superlative ordentelijkst)

1. orderly

Inflection

Declension of ordentelijk
uninflected	ordentelijk
inflected	ordentelijke
comparative	ordentelijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		ordentelijk	ordentelijker	het ordentelijkst het ordentelijkste
indefinite	m./f. sing.	ordentelijke	ordentelijkere	ordentelijkste
	n. sing.	ordentelijk	ordentelijker	ordentelijkste
	plural	ordentelijke	ordentelijkere	ordentelijkste
definite		ordentelijke	ordentelijkere	ordentelijkste
partitive		ordentelijks	ordentelijkers	—

Derived terms

• ordentelijkheid

Descendants

• Afrikaans: ordentlik
• → Papiamentu: òrdènt