pacte
Catalan edit
Etymology edit
Borrowed from Latin pactum. First attested in the 14th century.[1]
Pronunciation edit
Noun edit
pacte m (plural pactes)
Derived terms edit
References edit
- ^ “pacte”, in Gran Diccionari de la Llengua Catalana, Grup Enciclopèdia Catalana, 2024
Further reading edit
- “pacte” in Diccionari de la llengua catalana, segona edició, Institut d’Estudis Catalans.
- “pacte” in Diccionari normatiu valencià, Acadèmia Valenciana de la Llengua.
- “pacte” in Diccionari català-valencià-balear, Antoni Maria Alcover and Francesc de Borja Moll, 1962.
French edit
Etymology edit
Learned borrowing from Latin pactum.
Pronunciation edit
Noun edit
pacte m (plural pactes)
Derived terms edit
Descendants edit
Further reading edit
- “pacte”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
Latin edit
Participle edit
pacte
Portuguese edit
Verb edit
pacte
- inflection of pactar:
Spanish edit
Verb edit
pacte
- inflection of pactar: