peganum
See also: Peganum
Latin edit
Etymology edit
From Ancient Greek πήγανον (pḗganon).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈpeː.ɡa.num/, [ˈpeːɡänʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpe.ɡa.num/, [ˈpɛːɡänum]
Noun edit
pēganum n (genitive pēganī); second declension
- A kind of rue
Declension edit
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pēganum | pēgana |
Genitive | pēganī | pēganōrum |
Dative | pēganō | pēganīs |
Accusative | pēganum | pēgana |
Ablative | pēganō | pēganīs |
Vocative | pēganum | pēgana |
Descendants edit
- Translingual: Peganum
References edit
- “peganon”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- peganum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.