Polish edit

Etymology edit

From pode- +‎ brać.

Pronunciation edit

Verb edit

podebrać pf (imperfective podbierać)

  1. (transitive) to take from below, to take from under
  2. (transitive) to take furtively, to skim off, to pilfer
    Synonyms: see Thesaurus:kraść

Conjugation edit

Conjugation of podebrać pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive podebrać
future tense 1st podbiorę podbierzemy
2nd podbierzesz podbierzecie
3rd podbierze podbiorą
impersonal podbierze się
past tense 1st podebrałem,
-(e)m podebrał
podebrałam,
-(e)m podebrała
podebrałom,
-(e)m podebrało
podebraliśmy,
-(e)śmy podebrali
podebrałyśmy,
-(e)śmy podebrały
2nd podebrałeś,
-(e)ś podebrał
podebrałaś,
-(e)ś podebrała
podebrałoś,
-(e)ś podebrało
podebraliście,
-(e)ście podebrali
podebrałyście,
-(e)ście podebrały
3rd podebrał podebrała podebrało podebrali podebrały
impersonal podebrano
conditional 1st podebrałbym,
bym podebrał
podebrałabym,
bym podebrała
podebrałobym,
bym podebrało
podebralibyśmy,
byśmy podebrali
podebrałybyśmy,
byśmy podebrały
2nd podebrałbyś,
byś podebrał
podebrałabyś,
byś podebrała
podebrałobyś,
byś podebrało
podebralibyście,
byście podebrali
podebrałybyście,
byście podebrały
3rd podebrałby,
by podebrał
podebrałaby,
by podebrała
podebrałoby,
by podebrało
podebraliby,
by podebrali
podebrałyby,
by podebrały
impersonal podebrano by
imperative 1st niech podbiorę podbierzmy
2nd podbierz podbierzcie
3rd niech podbierze niech podbiorą
passive adjectival participle podebrany podebrana podebrane podebrani podebrane
anterior adverbial participle podebrawszy
verbal noun podebranie

Further reading edit

  • podebrać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • podebrać in Polish dictionaries at PWN