porzucić

Polish

Etymology

From po- +‎ rzucić.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔˈʐu.t͡ɕit͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ut͡ɕit͡ɕ
• Syllabification: po‧rzu‧cić

Verb

porzucić pf (imperfective porzucać)

1. (transitive) to abandon, to give up, to leave
2. (transitive) to quit (a job)
3. (reflexive with się) to break up

Conjugation

Conjugation of porzucić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		porzucić
future tense	1st	porzucę			porzucimy
	2nd	porzucisz			porzucicie
	3rd	porzuci			porzucą
	impersonal	porzuci się
past tense	1st	porzuciłem, -(e)m porzucił	porzuciłam, -(e)m porzuciła	porzuciłom, -(e)m porzuciło	porzuciliśmy, -(e)śmy porzucili	porzuciłyśmy, -(e)śmy porzuciły
	2nd	porzuciłeś, -(e)ś porzucił	porzuciłaś, -(e)ś porzuciła	porzuciłoś, -(e)ś porzuciło	porzuciliście, -(e)ście porzucili	porzuciłyście, -(e)ście porzuciły
	3rd	porzucił	porzuciła	porzuciło	porzucili	porzuciły
	impersonal	porzucono
conditional	1st	porzuciłbym, bym porzucił	porzuciłabym, bym porzuciła	porzuciłobym, bym porzuciło	porzucilibyśmy, byśmy porzucili	porzuciłybyśmy, byśmy porzuciły
	2nd	porzuciłbyś, byś porzucił	porzuciłabyś, byś porzuciła	porzuciłobyś, byś porzuciło	porzucilibyście, byście porzucili	porzuciłybyście, byście porzuciły
	3rd	porzuciłby, by porzucił	porzuciłaby, by porzuciła	porzuciłoby, by porzuciło	porzuciliby, by porzucili	porzuciłyby, by porzuciły
	impersonal	porzucono by
imperative	1st	niech porzucę			porzućmy
	2nd	porzuć			porzućcie
	3rd	niech porzuci			niech porzucą
passive adjectival participle		porzucony	porzucona	porzucone	porzuceni	porzucone
anterior adverbial participle		porzuciwszy
verbal noun		porzucenie

Further reading

• porzucić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• porzucić in Polish dictionaries at PWN