praecogitans
Latin edit
Etymology edit
Present participle of praecōgitō
Participle edit
praecōgitāns (genitive praecōgitantis); third-declension one-termination participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}
.
Declension edit
Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praecōgitāns | praecōgitantēs | praecōgitantia | ||
Genitive | praecōgitantis | praecōgitantium | |||
Dative | praecōgitantī | praecōgitantibus | |||
Accusative | praecōgitantem | praecōgitāns | praecōgitantēs praecōgitantīs |
praecōgitantia | |
Ablative | praecōgitante praecōgitantī1 |
praecōgitantibus | |||
Vocative | praecōgitāns | praecōgitantēs | praecōgitantia |
1When used purely as an adjective.