propitiatorius
Latin
editEtymology
editpropitiātor (“a propitiator”) + -ius (forms adjectives from nouns)
Pronunciation
edit- (Classical Latin) IPA(key): /pro.pi.ti.aːˈtoː.ri.us/, [prɔpɪt̪iäːˈt̪oːriʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pro.pit.t͡si.aˈto.ri.us/, [propit̪ː͡s̪iäˈt̪ɔːrius]
Adjective
editpropitiātōrius (feminine propitiātōria, neuter propitiātōrium); first/second-declension adjective
Declension
editFirst/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | propitiātōrius | propitiātōria | propitiātōrium | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōria | |
Genitive | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōriī | propitiātōriōrum | propitiātōriārum | propitiātōriōrum | |
Dative | propitiātōriō | propitiātōriō | propitiātōriīs | ||||
Accusative | propitiātōrium | propitiātōriam | propitiātōrium | propitiātōriōs | propitiātōriās | propitiātōria | |
Ablative | propitiātōriō | propitiātōriā | propitiātōriō | propitiātōriīs | |||
Vocative | propitiātōrie | propitiātōria | propitiātōrium | propitiātōriī | propitiātōriae | propitiātōria |
Derived terms
editDescendants
edit- English: propitiatory
References
edit- “propitiatorius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- propitiatorius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.