przekora

See also: przekorą

Polish

Etymology

Deverbal from przekorzyć się.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛˈkɔ.ra/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔra
• Syllabification: prze‧ko‧ra

Noun

przekora f

1. bloody-mindedness, contrariness, perverseness, self-willedness, spite, wrongheadedness (tendency to argue, counter, oppose, resist)

   Synonym: przekorność

Declension

Declension of przekora

	singular
nominative	przekora
genitive	przekory
dative	przekorze
accusative	przekorę
instrumental	przekorą
locative	przekorze
vocative	przekoro

Derived terms

adjective

• przekorny

 

noun

• przekornik

 

preposition

• na przekór

 

Related terms

adverb

• przekornie

 

noun

• przekorność

 

Further reading

• przekora in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przekora in Polish dictionaries at PWN