przepisywacz

Polish

Etymology

From przepisywać +‎ -acz. First attested in 1807. Compare Kashubian przepisywôcz.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛ.piˈsɨ.vat͡ʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨvat͡ʂ
• Syllabification: prze‧pi‧sy‧wacz

Noun

przepisywacz m pers

1. (historical) copyist, copier (person who copies books and documents)

   Synonyms: kopista, skryba, skryptor

2. (colloquial, derogatory) copier (person who repeats other people's ideas in his or her texts)
3. (colloquial, derogatory) prescriber (doctor who only fills prescriptions instead of doing what is necessary to cure a patient)

Declension

Declension of przepisywacz

	singular	plural
nominative	przepisywacz	przepisywacze
genitive	przepisywacza	przepisywaczy
dative	przepisywaczowi	przepisywaczom
accusative	przepisywacza	przepisywaczy
instrumental	przepisywaczem	przepisywaczami
locative	przepisywaczu	przepisywaczach
vocative	przepisywaczu	przepisywacze

Further reading

• przepisywacz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przepisywacz in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “przepisywacz”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przepisywacz”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 163
• przepisywacz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego