pullicenus
Latin edit
Etymology edit
From pullus (“chick, chicken”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /pul.liˈkeː.nus/, [pʊlːʲɪˈkeːnʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pul.liˈt͡ʃe.nus/, [pulːiˈt͡ʃɛːnus]
Noun edit
pullicēnus m (genitive pullicēnī); second declension
Declension edit
Second-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pullicēnus | pullicēnī |
Genitive | pullicēnī | pullicēnōrum |
Dative | pullicēnō | pullicēnīs |
Accusative | pullicēnum | pullicēnōs |
Ablative | pullicēnō | pullicēnīs |
Vocative | pullicēne | pullicēnī |
Descendants edit
References edit
- “pullicenus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- pullicenus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.