punctum temporis
Latin edit
Etymology edit
Literally, "point of time".
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈpuːnk.tum ˈtem.po.ris/, [ˈpuːŋkt̪ʊ̃ˑ ˈt̪ɛmpɔrɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈpunk.tum ˈtem.po.ris/, [ˈpuŋkt̪um ˈt̪ɛmporis]
Noun edit
pūnctum temporis n (genitive pūnctī temporis); second declension
Usage notes edit
- This term appears in later Latin, after the establishment of measured time.
Declension edit
Second-declension noun (neuter) with an indeclinable portion.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | pūnctum temporis | pūncta temporis |
Genitive | pūnctī temporis | pūnctōrum temporis |
Dative | pūnctō temporis | pūnctīs temporis |
Accusative | pūnctum temporis | pūncta temporis |
Ablative | pūnctō temporis | pūnctīs temporis |
Vocative | pūnctum temporis | pūncta temporis |