purulentus
Latin edit
Etymology edit
From pūs (“pus”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /puː.ruˈlen.tus/, [puːrʊˈɫ̪ɛn̪t̪ʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /pu.ruˈlen.tus/, [puruˈlɛn̪t̪us]
Adjective edit
pūrulentus (feminine pūrulenta, neuter pūrulentum); first/second-declension adjective
Declension edit
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pūrulentus | pūrulenta | pūrulentum | pūrulentī | pūrulentae | pūrulenta | |
Genitive | pūrulentī | pūrulentae | pūrulentī | pūrulentōrum | pūrulentārum | pūrulentōrum | |
Dative | pūrulentō | pūrulentō | pūrulentīs | ||||
Accusative | pūrulentum | pūrulentam | pūrulentum | pūrulentōs | pūrulentās | pūrulenta | |
Ablative | pūrulentō | pūrulentā | pūrulentō | pūrulentīs | |||
Vocative | pūrulente | pūrulenta | pūrulentum | pūrulentī | pūrulentae | pūrulenta |
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
References edit
- “purulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- purulentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.