rangstaða

Icelandic

From rangur (“false, incorrect”) +‎ staða (“position”).

rangstaða f (genitive singular rangstöðu, nominative plural rangstöður)

Declension of rangstaða
f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rangstaða	rangstaðan	rangstöður	rangstöðurnar
accusative	rangstöðu	rangstöðuna	rangstöður	rangstöðurnar
dative	rangstöðu	rangstöðunni	rangstöðum	rangstöðunum
genitive	rangstöðu	rangstöðunnar	rangstaða/rangstaðna	rangstaðanna/rangstaðnanna