Dutch edit

Pronunciation edit

  • (file)

Verb edit

rekte

  1. inflection of rekken:
    1. singular past indicative
    2. (dated or formal) singular past subjunctive

Anagrams edit

Esperanto edit

Etymology edit

From rekta (direct, straight) +‎ -e (adverbial suffix).

Pronunciation edit

Adverb edit

rekte

  1. directly
    Antonym: nerekte