rozkurczać
Polish edit
Etymology edit
From rozkurczyć + -ać.
Pronunciation edit
- IPA(key): /rɔsˈkur.t͡ʂat͡ɕ/
- Rhymes: -urt͡ʂat͡ɕ
- Syllabification: roz‧kur‧czać
Verb edit
rozkurczać impf (perfective rozkurczyć)
- (transitive) to unclench
- Synonym: kurczyć
- (transitive) to unclench, to loosen
- Antonym: rozluźniać
- (reflexive with się) to unclench (to become unclenched)
- (reflexive with się) to unclench, to loosen (to become loosened)
- Antonym: kurczyć się
Conjugation edit
Further reading edit
- rozkurczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkurczać in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkurczać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkurczać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[1]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozkurczać”, in Słownik języka polskiego[2] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 637
- rozkurczać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego