Etymology
edit
From roz- + kurczyć.
Pronunciation
edit
rozkurczyć pf (imperfective rozkurczać)
- (transitive) to unclench
- Synonym: skurczyć
- (transitive) to unclench, to loosen
- Antonym: rozluźnić
- (reflexive with się) to unclench (to become unclenched)
- (reflexive with się) to unclench, to loosen (to become loosened)
- Antonym: skurczyć się
Conjugation
edit
Conjugation of rozkurczyć pf
|
rozkurczyć
|
rozkurczę
|
rozkurczymy
|
rozkurczysz
|
rozkurczycie
|
rozkurczy
|
rozkurczą
|
rozkurczy się
|
rozkurczyłem, -(e)m rozkurczył
|
rozkurczyłam, -(e)m rozkurczyła
|
rozkurczyłom, -(e)m rozkurczyło
|
rozkurczyliśmy, -(e)śmy rozkurczyli
|
rozkurczyłyśmy, -(e)śmy rozkurczyły
|
rozkurczyłeś, -(e)ś rozkurczył
|
rozkurczyłaś, -(e)ś rozkurczyła
|
rozkurczyłoś, -(e)ś rozkurczyło
|
rozkurczyliście, -(e)ście rozkurczyli
|
rozkurczyłyście, -(e)ście rozkurczyły
|
rozkurczył
|
rozkurczyła
|
rozkurczyło
|
rozkurczyli
|
rozkurczyły
|
rozkurczono
|
rozkurczyłbym, bym rozkurczył
|
rozkurczyłabym, bym rozkurczyła
|
rozkurczyłobym, bym rozkurczyło
|
rozkurczylibyśmy, byśmy rozkurczyli
|
rozkurczyłybyśmy, byśmy rozkurczyły
|
rozkurczyłbyś, byś rozkurczył
|
rozkurczyłabyś, byś rozkurczyła
|
rozkurczyłobyś, byś rozkurczyło
|
rozkurczylibyście, byście rozkurczyli
|
rozkurczyłybyście, byście rozkurczyły
|
rozkurczyłby, by rozkurczył
|
rozkurczyłaby, by rozkurczyła
|
rozkurczyłoby, by rozkurczyło
|
rozkurczyliby, by rozkurczyli
|
rozkurczyłyby, by rozkurczyły
|
rozkurczono by
|
niech rozkurczę
|
rozkurczmy
|
rozkurcz
|
rozkurczcie
|
niech rozkurczy
|
niech rozkurczą
|
rozkurczony
|
rozkurczona
|
rozkurczone
|
rozkurczeni
|
rozkurczone
|
rozkurczywszy
|
rozkurczenie
|
Further reading
edit
- rozkurczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- rozkurczyć in Polish dictionaries at PWN
- Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozkurczyć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozkurczyć”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 637