ruuta
Finnish edit
Etymology edit
Borrowed from Swedish ruta, ultimately from Latin rūta.
Pronunciation edit
Noun edit
ruuta
Declension edit
Inflection of ruuta (Kotus type 10*F/koira, t-d gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | ruuta | ruudat | ||
genitive | ruudan | ruutien | ||
partitive | ruutaa | ruutia | ||
illative | ruutaan | ruutiin | ||
singular | plural | |||
nominative | ruuta | ruudat | ||
accusative | nom. | ruuta | ruudat | |
gen. | ruudan | |||
genitive | ruudan | ruutien ruutainrare | ||
partitive | ruutaa | ruutia | ||
inessive | ruudassa | ruudissa | ||
elative | ruudasta | ruudista | ||
illative | ruutaan | ruutiin | ||
adessive | ruudalla | ruudilla | ||
ablative | ruudalta | ruudilta | ||
allative | ruudalle | ruudille | ||
essive | ruutana | ruutina | ||
translative | ruudaksi | ruudiksi | ||
abessive | ruudatta | ruuditta | ||
instructive | — | ruudin | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Derived terms edit
compounds