sportief
Dutch edit
Etymology edit
Borrowed from French sportif. Equivalent to sport + -ief.
Pronunciation edit
Adjective edit
sportief (comparative sportiever, superlative sportiefst)
- sporty, pertaining or partial to sports
- De winkel heeft een nieuwe sportieve collectie binnengekregen.
- The shop has received a new sporty collection.
- Dat is een heel sportief gezin.
- That is a very sporty family.
- sportsmanlike, fair
- Bij vechtsporten is het wel zo sportief om je tegenstander in leven te laten.
- It is rather sportsmanlike in martial arts to leave your opponent alive.
Inflection edit
| Inflection of sportief | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | sportief | |||
| inflected | sportieve | |||
| comparative | sportiever | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | sportief | sportiever | het sportiefst het sportiefste | |
| indefinite | m./f. sing. | sportieve | sportievere | sportiefste |
| n. sing. | sportief | sportiever | sportiefste | |
| plural | sportieve | sportievere | sportiefste | |
| definite | sportieve | sportievere | sportiefste | |
| partitive | sportiefs | sportievers | — | |