staranować

Polish edit

From s- +‎ taranować.

staranować pf (imperfective taranować)

(transitive) to batter, to ram (to collide with an object, usually with the intention of damaging it or disabling its function)
Hypernym: wyważyć

Conjugation of staranować pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		staranować
future tense	1^st	staranuję			staranujemy
	2^nd	staranujesz			staranujecie
	3^rd	staranuje			staranują
	impersonal	staranuje się
past tense	1^st	staranowałem, -(e)m staranował	staranowałam, -(e)m staranowała	staranowałom, -(e)m staranowało	staranowaliśmy, -(e)śmy staranowali	staranowałyśmy, -(e)śmy staranowały
	2^nd	staranowałeś, -(e)ś staranował	staranowałaś, -(e)ś staranowała	staranowałoś, -(e)ś staranowało	staranowaliście, -(e)ście staranowali	staranowałyście, -(e)ście staranowały
	3^rd	staranował	staranowała	staranowało	staranowali	staranowały
	impersonal	staranowano
conditional	1^st	staranowałbym, bym staranował	staranowałabym, bym staranowała	staranowałobym, bym staranowało	staranowalibyśmy, byśmy staranowali	staranowałybyśmy, byśmy staranowały
	2^nd	staranowałbyś, byś staranował	staranowałabyś, byś staranowała	staranowałobyś, byś staranowało	staranowalibyście, byście staranowali	staranowałybyście, byście staranowały
	3^rd	staranowałby, by staranował	staranowałaby, by staranowała	staranowałoby, by staranowało	staranowaliby, by staranowali	staranowałyby, by staranowały
	impersonal	staranowano by
imperative	1^st	niech staranuję			staranujmy
	2^nd	staranuj			staranujcie
	3^rd	niech staranuje			niech staranują
passive adjectival participle		staranowany	staranowana	staranowane	staranowani	staranowane
anterior adverbial participle		staranowawszy
verbal noun		staranowanie

nouns