suppuratio
Latin edit
Etymology edit
Noun edit
suppūrātiō f (genitive suppūrātiōnis); third declension
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | suppūrātiō | suppūrātiōnēs |
Genitive | suppūrātiōnis | suppūrātiōnum |
Dative | suppūrātiōnī | suppūrātiōnibus |
Accusative | suppūrātiōnem | suppūrātiōnēs |
Ablative | suppūrātiōne | suppūrātiōnibus |
Vocative | suppūrātiō | suppūrātiōnēs |
Descendants edit
- Catalan: supuració
- → English: suppuration
- French: suppuration
- → Romanian: supurație
- → Turkish: süpürasyon
- Galician: supuración
- Italian: suppurazione
- Portuguese: supuração
- Spanish: supuración
References edit
- “suppuratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- suppuratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.