tuin
Afrikaans edit
Etymology edit
From Dutch tuin, from Middle Dutch tuun, from Old Dutch tūn, from Proto-Germanic *tūną, from Proto-Celtic *dūnom.
Pronunciation edit
Noun edit
tuin (plural tuine, diminutive tuintjie)
Derived terms edit
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch tuun, from Old Dutch tūn, from Proto-Germanic *tūną, from Proto-Celtic *dūnom.
Pronunciation edit
Noun edit
tuin m (plural tuinen, diminutive tuintje n)
Derived terms edit
- achtertuin
- betuinen
- binnentuin
- dierentuin
- heemtuin
- kruidentuin
- lusttuin
- moestuin
- om de tuin leiden
- speeltuin
- tuinakelei
- tuinboon
- tuindorp
- tuinen
- tuinfluiter
- tuinhibiscus
- tuinhuis
- tuinieren
- tuinjudaspenning
- tuinkaasjeskruid
- tuinkabouter
- tuinkamer
- tuinkever
- tuinklauw
- tuinman
- tuinreseda
- tuinslang
- tuinstad
- tuinstoel
- tuinwijk
- tuinwolfsmelk
- voortuin
Descendants edit
Finnish edit
Noun edit
tuin
Verb edit
tuin