Latin edit

Etymology edit

From turpis (unseemly) +‎ loquor (to speak) +‎ -ium.

Pronunciation edit

Noun edit

turpiloquium n (genitive turpiloquiī or turpiloquī); second declension

  1. obscene or immodest speech, profanity
    • c. 155 ADc. 240 AD, Tertullian, De Pudicitia, 17
      Demonstrat et Colossensibus, quae membra mortificent super terram, fornicationem immunditiam libidinem concupiscentiam malam et turpiloquium.
    • c. 340 AD — 397 AD, Ambrose, De Fide, 5.10.110

Declension edit

Second-declension noun (neuter).

Case Singular Plural
Nominative turpiloquium turpiloquia
Genitive turpiloquiī
turpiloquī1
turpiloquiōrum
Dative turpiloquiō turpiloquiīs
Accusative turpiloquium turpiloquia
Ablative turpiloquiō turpiloquiīs
Vocative turpiloquium turpiloquia

1Found in older Latin (until the Augustan Age).

Related terms edit

References edit