ukłonić

Polish

Etymology

From u- +‎ kłonić.

Pronunciation

• IPA^(key): /uˈkwɔ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɔɲit͡ɕ
• Syllabification: u‧kło‧nić

Verb

ukłonić pf (imperfective kłaniać)

1. (reflexive with się) to bow, to take a bow

Conjugation

Conjugation of ukłonić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		ukłonić
future tense	1st	ukłonię			ukłonimy
	2nd	ukłonisz			ukłonicie
	3rd	ukłoni			ukłonią
	impersonal	ukłoni się
past tense	1st	ukłoniłem, -(e)m ukłonił	ukłoniłam, -(e)m ukłoniła	ukłoniłom, -(e)m ukłoniło	ukłoniliśmy, -(e)śmy ukłonili	ukłoniłyśmy, -(e)śmy ukłoniły
	2nd	ukłoniłeś, -(e)ś ukłonił	ukłoniłaś, -(e)ś ukłoniła	ukłoniłoś, -(e)ś ukłoniło	ukłoniliście, -(e)ście ukłonili	ukłoniłyście, -(e)ście ukłoniły
	3rd	ukłonił	ukłoniła	ukłoniło	ukłonili	ukłoniły
	impersonal	ukłoniono
conditional	1st	ukłoniłbym, bym ukłonił	ukłoniłabym, bym ukłoniła	ukłoniłobym, bym ukłoniło	ukłonilibyśmy, byśmy ukłonili	ukłoniłybyśmy, byśmy ukłoniły
	2nd	ukłoniłbyś, byś ukłonił	ukłoniłabyś, byś ukłoniła	ukłoniłobyś, byś ukłoniło	ukłonilibyście, byście ukłonili	ukłoniłybyście, byście ukłoniły
	3rd	ukłoniłby, by ukłonił	ukłoniłaby, by ukłoniła	ukłoniłoby, by ukłoniło	ukłoniliby, by ukłonili	ukłoniłyby, by ukłoniły
	impersonal	ukłoniono by
imperative	1st	niech ukłonię			ukłońmy
	2nd	ukłoń			ukłońcie
	3rd	niech ukłoni			niech ukłonią
anterior adverbial participle		ukłoniwszy
verbal noun		ukłonienie

Further reading

• ukłonić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• ukłonić in Polish dictionaries at PWN