utanmak

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اوتانمق (utanmak), from Proto-Turkic *ubut. Cognate with Azerbaijani utanmaq.

Pronunciation

• IPA^(key): [utɑnmɑk]
• Hyphenation: u‧tan‧mak

Verb

utanmak (third-person singular simple present utanır)

1. (intransitive) to become ashamed, embarrassed.

Conjugation

Conjugation of utanmak (aorist in -V⁴r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative
infinitive			utanmak
impersonal participle	imperfective		utanan
	perfective		utanmış
	prospective		utanacak
personal participle	non-prospective		utandığım	utandığın	utandığı	utandığımız	utandığınız	utandıkları
	prospective		utanacağım	utanacağın	utanacağı	utanacağımız	utanacağınız	utanacakları
verbal noun			utanma
way of doing			utanış
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	utanırım	utanırsın	utanır	utanırız	utanırsınız	utanırlar
		imperfective	utanıyorum	utanıyorsun	utanıyor	utanıyoruz	utanıyorsunuz	utanıyorlar
	past	perfective	utandım	utandın	utandı	utandık	utandınız	utandılar
		imperfective	utanıyordum	utanıyordun	utanıyordu	utanıyorduk	utanıyordunuz	utanıyorlardı (or utanıyordular)
	future		utanacağım	utanacaksın	utanacak	utanacağız	utanacaksınız	utanacaklar
inferential	perfective		utanmışım	utanmışsın	utanmış	utanmışız	utanmışsınız	utanmışlar
	aorist		utanırmışım	utanırmışsın	utanırmış	utanırmışız	utanırmışsınız	utanırlarmış (or utanırmışlar)
	imperfective		utanıyormuşum	utanıyormuşsun	utanıyormuş	utanıyormuşuz	utanıyormuşsunuz	utanıyorlarmış
conditional	simple		utansam	utansan	utansa	utansak	utansanız	utansalar
	perfective		utansaydım	utansaydın	utansaydı	utansaydık	utansaydınız	utansaydılar
optative			utanayım	utanasın	utana	utanalım	utanasınız	utanalar
progressive			utanmaktayım	utanmaktasın	utanmakta	utanmaktayız	utanmaktasınız	utanmaktalar
necessitative			utanmalıyım	utanmalısın	utanmalı	utanmalıyız	utanmalısınız	utanmalılar
imperative				utan	utansın		utanın	utansınlar
Positive interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	utanır mıyım?	utanır mısın?	utanır mı?	utanır mıyız?	utanır mısınız?	utanırlar mı?
		imperfective	utanıyor muyum?	utanıyor musun?	utanıyor mu?	utanıyor muyuz?	utanıyor musunuz?	utanıyorlar mı?
	past	perfective	utandım mı?	utandın mı?	utandı mı?	utandık mı?	utandınız mı?	utandılar mı?
		imperfective	utanıyor muydum?	utanıyor muydun?	utanıyor muydu?	utanıyor muyduk?	utanıyor muydunuz?	utanıyorlar mıydı?
	future		utanacak mıyım?	utanacak mısın?	utanacak mı?	utanacak mıyız?	utanacak mısınız?	utanacaklar mı?
inferential	perfective		utanmış mıyım?	utanmış mısın?	utanmış mı?	utanmış mıyız?	utanmış mısınız?	utanmışlar mı?
	aorist		utanır mıymışım?	utanır mıymışsın?	utanır mıymış?	utanır mıymışız?	utanır mıymışsınız?	utanırlar mıymış?
	imperfective		utanıyor muymuşum?	utanıyor muymuşsun?	utanıyor muymuş?	utanıyor muymuşuz?	utanıyor muymuşsunuz?	utanıyorlar mıymış?
conditional	simple		utansam mı?	utansan mı?	utansa mı?	utansak mı?	utansanız mı?	utansalar mı?
	perfective		utansa mıydım?	utansa mıydın?	utansa mıydı?	utansa mıydık?	utansa mıydınız?	utansalar mıydı?
progressive			utanmakta mıyım?	utanmakta mısın?	utanmakta mı?	utanmakta mıyız?	utanmakta mısınız?	utanmaktalar mı?
necessitative			utanmalı mıyım?	utanmalı mısın?	utanmalı mı?	utanmalı mıyız?	utanmalı mısınız?	utanmalılar mı?
Negative declarative
infinitive			utanmamak
impersonal participle	imperfective		utanmayan
	perfective		utanmamış
	prospective		utanmayacak
personal participle	non-prospective		utanmadığım	utanmadığın	utanmadığı	utanmadığımız	utanmadığınız	utanmadıkları
	prospective		utanmayacağım	utanmayacağın	utanmayacağı	utanmayacağımız	utanmayacağınız	utanmayacakları
verbal noun			utanmama
way of doing			utanmayış
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	utanmam	utanmazsın	utanmaz	utanmayız	utanmazsınız	utanmazlar
		imperfective	utanmıyorum	utanmıyorsun	utanmıyor	utanmıyoruz	utanmıyorsunuz	utanmıyorlar
	past	perfective	utanmadım	utanmadın	utanmadı	utanmadık	utanmadınız	utanmadılar
		imperfective	utanmıyordum	utanmıyordun	utanmıyordu	utanmıyorduk	utanmıyordunuz	utanmıyorlardı
	future		utanmayacağım	utanmayacaksın	utanmayacak	utanmayacağız	utanmayacaksınız	utanmayacaklar
inferential	perfective		utanmamışım	utanmamışsın	utanmamış	utanmamışız	utanmamışsınız	utanmamışlar
	aorist		utanmazmışım	utanmazmışsın	utanmazmış	utanmazmışız	utanmazmışsınız	utanmazlarmış
	imperfective		utanmıyormuşum	utanmıyormuşsun	utanmıyormuş	utanmıyormuşuz	utanmıyormuşsunuz	utanmıyorlarmış
conditional	simple		utanmasam	utanmasan	utanmasa	utanmasak	utanmasanız	utanmasalar
	perfective		utanmasaydım	utanmasaydın	utanmasaydı	utanmasaydık	utanmasaydınız	utanmasaydılar
optative			utanmayayım	utanmayasın	utanmaya	utanmayalım	utanmayasınız	utanmayalar
progressive			utanmamaktayım	utanmamaktasın	utanmamakta	utanmamaktayız	utanmamaktasınız	utanmamaktalar
necessitative			utanmamalıyım	utanmamalısın	utanmamalı	utanmamalıyız	utanmamalısınız	utanmamalılar
imperative				utanma	utanmasın		utanmayın	utanmasınlar
Negative interrogative
			singular			plural
			1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	utanmaz mıyım?	utanmaz mısın?	utanmaz mı?	utanmaz mıyız?	utanmaz mısınız?	utanmazlar mı?
		imperfective	utanmıyor muyum?	utanmıyor musun?	utanmıyor mu?	utanmıyor muyuz?	utanmıyor musunuz?	utanmıyorlar mı?
	past	perfective	utanmadım mı?	utanmadın mı?	utanmadı mı?	utanmadık mı?	utanmadınız mı?	utanmadılar mı?
		imperfective	utanmıyor muydum?	utanmıyor muydun?	utanmıyor muydu?	utanmıyor muyduk?	utanmıyor muydunuz?	utanmıyorlar mıydı?
	future		utanmayacak mıyım?	utanmayacak mısın?	utanmayacak mı?	utanmayacak mıyız?	utanmayacak mısınız?	utanmayacaklar mı?
inferential	perfective		utanmamış mıyım?	utanmamış mısın?	utanmamış mı?	utanmamış mıyız?	utanmamış mısınız?	utanmamışlar mı?
	aorist		utanmaz mıymışım?	utanmaz mıymışsın?	utanmaz mıymış?	utanmaz mıymışız?	utanmaz mıymışsınız?	utanmazlar mıymış?
	imperfective		utanmıyor muymuşum?	utanmıyor muymuşsun?	utanmıyor muymuş?	utanmıyor muymuşuz?	utanmıyor muymuşsunuz?	utanmıyorlar mıymış?
conditional	simple		utanmasam mı?	utanmasan mı?	utanmasa mı?	utanmasak mı?	utanmasanız mı?	utanmasalar mı?
	perfective		utanmasa mıydım?	utanmasa mıydın?	utanmasa mıydı?	utanmasa mıydık?	utanmasa mıydınız?	utanmasalar mıydı?
progressive			utanmamakta mıyım?	utanmamakta mısın?	utanmamakta mı?	utanmamakta mıyız?	utanmamakta mısınız?	utanmamaktalar mı?
necessitative			utanmamalı mıyım?	utanmamalı mısın?	utanmamalı mı?	utanmamalı mıyız?	utanmamalı mısınız?	utanmamalılar mı?

See also

• utandırmak (transitive)